Kurtulma umudu beslemeyen yalnızca benim.
Geçmişten başka neyimiz kaldı ki?
Başkası olmak, insanın kendisi olmaktan vazgeçmesi, kendi kişiliğini bırakmasıdır.
Sizleri yargılamak bana düşmez.
Eylem insanı kötü duygulardan arındırır; insan ruhunu zehirleyen kötü duygulardır.
"Gün, boyuna akıp giderek sıkıntı sislerinde kaybolan gün!"
Sayfa 58Kitabı okuyor
Hırsız herkesi kendisi gibi sanırmış.
Derler ki, sevgi ne denli çok paylaşılırsa o denli çoğalırmış…
Sevgi aralarında eşit olarak bölüştürülemez; birisine vermek için ötekinden çekip almak gerek.
Yağmur ve fırtınadan sırılsıklam olmuş bir halde emin bir limana ulaşmak ne kadar güzeldir değil mi?
Aşk, karşılık aşk ister, sevdiği için karşılık verilmesini ister, sebepler ne kadar asil olursa olsun sebepleri aramaz.
Biz, iki, sekiz yahut yirmi yıl önceki biz miyiz?
" Geleceği düşünmeyelim!"
"Geçmişi de keza. İkisini de unutalım daha iyi..."
Birbirlerini çoktan beri, daha doğmadan önce tanıyorlardı sanki; ama bir taraftan da geçmiş günlere ait bütün hatıralar hafızalarından silinmişti; zamansız, ebedî bir "şimdi" içinde yaşıyor gibiydiler.